zeelucht

Cypriotische zeelucht welteverstaan. heeft mij de afgelopen week bezig gehouden. zeelucht is goed voor een mens. het leegt het hoofd. even uitwaaien. eigenlijk altijd goed. de zeelucht maakte ruimte voor mijn denken. even geen telefoon, geen facebook, geen agenda. alleen mijn liefsten. denken over mijn drijfveren, mijn ontdekkingsreis naar de geheimen van het leven, mijn mama, ik als mama, mijn toekomst, onze toekomst, en hoe dit concreet te maken. Onder het genot van sterren aan de hemel, een planters punch en GT's hebben we gefilosofeerd over wat het betekent om hier te zijn. wat je te doen staat, of je doel is. over de transformatie van rups naar vlinder. over vliegen. over het tweesporenbeleid. aan de ene kant mama. waar is ze nu. is haar energie nog hier. hoe werkt dat. kom je in een later leven weer terug. gaan wij elkaar nog zien. hoe denk ik over dat soort dingen. en het andere spoor. mijn eigen spoor. zo dicht oog in oog met het leven gestaan. is er gaandeweg iets weggevallen, een muur, een bescherming, en meer ruimte ontstaan voor zoeken en bewustwording. ik las boeken over ontwikkelingsreizen. inspirerend en herkenbaar. en stimulerend. ik wil door met ontdekken. kijken, luisteren, lezen, voelen. dichter bij mezelf, mijn onderbuik, mijn intuitie komen en daar naar leven. maar hoe doe ik dat. dat is het juist. het is een pad waar geen plattegrond van is. lastig voor een projectmanager? ach ja. dat is ook maar een deel van mij. het is ook prikkelend. wat zal er op mijn pad komen. daar ruimte voor maken. dat is mijn belofte aan mijzelf. de weg is het doel.